"Përkundër të gjitha ndryshimeve praktike që kanë ndodhur në mijëvjeçarin e dytë, një gjë ka mbetur e qartë për tërë krishtërimin: lutja në drejtim të lindjes (ad Orientem) është një traditë që shkon prapa në fillim. Për më tepër, është një shprehje themelore e sintezës së krishterë të kozmosit dhe historisë, e rrënjosjes në ngjarjet një herë e përgjithmonë.
...
Nga ana tjetër, një kthesë e zakonshme drejt lindjes gjatë lutjes eukaristike mbetet thelbësore. Ky nuk është një rast i diçkaje aksidentale, por i asaj që është thelbësore. Të shikosh priftin nuk ka ndonjë rëndësi. Ajo që ka rëndësi është të shohim së bashku Zotin. Tani nuk është çështje dialogu, por adhurimi të zakonshëm, të vendosjes drejt Atij që do të vijë. Ajo që korrespondon me realitetin e asaj që po ndodh nuk është rrethi i mbyllur, por lëvizja e përbashkët përpara e shprehur në një drejtim të përbashkët për lutje."
— Papa Benedikti XVI (Joseph Ratzinger), "Fryma e liturgjisë".
...
Nga ana tjetër, një kthesë e zakonshme drejt lindjes gjatë lutjes eukaristike mbetet thelbësore. Ky nuk është një rast i diçkaje aksidentale, por i asaj që është thelbësore. Të shikosh priftin nuk ka ndonjë rëndësi. Ajo që ka rëndësi është të shohim së bashku Zotin. Tani nuk është çështje dialogu, por adhurimi të zakonshëm, të vendosjes drejt Atij që do të vijë. Ajo që korrespondon me realitetin e asaj që po ndodh nuk është rrethi i mbyllur, por lëvizja e përbashkët përpara e shprehur në një drejtim të përbashkët për lutje."
— Papa Benedikti XVI (Joseph Ratzinger), "Fryma e liturgjisë".
Comments
Post a Comment